توان یادگیری هوش مصنوعی انسان را به چالش می‌کشد؟
تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۹۳۸۴۰
محققان معتقدند که هوش مصنوعی توانایی ارائه عملکردی بهتر از انسان در برخی زمینه‌ها را دارد اما ذهن انسان همچنان عملکردی بسیار بهتر دارد.
خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ «هوش ارگانوئید» شاخه‌ای جدید از پژوهش‌های فناوری محور در حال پیدایش است. اندام‌واره یا ارگانوئیدها، توده‌های کوچکی از سلول‌های مغزی را شامل می‌شوند که مجموعه‌ای از نورون‌های مغزی آنها را تشکیل می‌دهد و ساخت آنها از طریق کشت سلول‌های بنیادی انجام می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محققان مبدع این شاخۀ پژوهشی جدید مدعی هستند که هوش مصنوعی قادر به فعالیتی به مراتب بهتر از انسان در برخی زمینه‌ها است اما انسان همچنان عملکرد بهتری در پردازش اطلاعات و یادگیری از خود نشان می‌دهد.
طبق گزارش پایگاه اینترنتی TheRegiste ، در حال حاضر آزمایش‌های علمی حکایت از توانایی بسیار بیشتر انسان‌ها در حوزۀ مدیریت بهره‌وری داده‌ها دارد، بررسی‌ها می‌گوید که مغز انسان عملکردی تا بیش از یک میلیون مرتبه بهتر از الگوریتم‌های هوش مصنوعی دارد.
توماس هارتانگ، یکی از محققان این حوزه و استاد علوم بهداشت محیط در دانشگاه جان هاپکینز طی اظهار نظری دراین‌مورد گفت: «با وجود رایانه‌های مدرن و قدرتمند، هنوز هم عملکرد مغز بی‌نظیر است.»
گروهی از پژوهشگران اعتقاد دارند که قسمتی از قدرت مغز برای محاسبات پیچیده در ارگانوئیدها نهفته است، پر واضح است که توانایی خارق‌العادۀ مغز در پردازش میلیون‌ها دادۀ ورودی تفاوت بسیاری با ماشینی دارد که منطق آن مبتنی بر الگوریتم صفر و یک است.
این سلول‌های مغزی برخلاف رایانه‌های سنتی قابل برنامه‌ریزی با نرم‌افزار نیستند. پژوهشگران باور دارند که توسعه «هوش ارگانوئید» سبب خواهد شد تا ماشین‌ها بهتر یاد بگیرند و الگوریتم‌های آماری جدیدی به آنها اضافه شود.
ارگانوئیدها برای زنده ماندن به اکسیژن و مواد مغذی نیاز دارند. عملکرد و توانایی آنها نیز به نوع معماری‌شان بستگی دارد.
پژوهشگران معتقدند که این «رایانه‌های زیستی» (BioComputers) امکان به کار گرفته شدن جهت ارتباط با سایر ماشین‌ها را دارند، امری که توانایی افزایش بهره‌وری پالایش داده‌ها را به انسان اعطاء خواهد کرد.
مدیر ارشد آزمایشگاه «Cortical Labs»، برت کاگان در توضیح ارگانوئیدها عنوان می‌کند: «محاسبات زیستی انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کنند و می‌توانند با حجم داده‌های اندک فرایند یادگیری را طی کنند؛ از همین رو، می‌توانند با سرعت بیشتری تصمیم‌گیری کنند و احتمالاً بسیار انعطاف‌پذیرتر هستند.»
انتهای پیام/
آیا این خبر مفید بود؟نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: مغز انسان هوش مصنوعی ربات مغز و اعصاب کامپیوتر زیستی ارگانوئید یادگیری ماشین هوش مصنوعی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۹۳۸۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف موجوداتی که 540 میلیون سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)
بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.
به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آنها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.
نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.
در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»
در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آنها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.
جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.
تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.
دلئو می‌گوید:
«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»
بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.
دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آنها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیشتری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.
جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.
با همه این ارزیابی‌ها آنها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.
محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.
این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آنها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است